Steven’s verbouwing: de walk-in closet (deel 1)

Mijn vriendin wilt een walk-in closet. Zo eentje als je in de gemiddelde Amerikaanse serie ziet of zoals bij de Heineken reclame. Ze heeft niet eens zoveel kleren, maar ik geloof dat ze graag ergens naartoe werkt.

Een Amerikaanse walk-in closet is in Nederland niet zoveel voorkomend en om die reden is het indelen van een dergelijke kamer nog best lastig; waar ze in Amerika bij de middenklasse huizen gewoon worden ingebouwd, mag je in Nederland zelf over alle details nadenken. Dus: hoe scheid ik de kamers, worden het klapdeuren of schuifdeuren, verdwijnen eventuele schuifdeuren in de muren of zitten ze erop gemonteerd, waar haal je kamervullende kasten vandaan en hoe hou je de kosten binnen het budget?

De kamer welke de walk-in closet moet worden is, zoals je zou verwachten, naast de slaapkamer. De muur leek op houtskeletbouw met gipsplaten. Een wat aparte constructie, sinds de overige binnenmuren op de begane grond en eerste verdieping allemaal bestaan uit Ytong blokken (gipsmuurtjes). Maar om deze reden was besloten dat de muur er helemaal tussenuit moest. Immers: houtskeletbouw is prima voor een binnenmuur, alleen zullen de ondersteunende houten balken niet precies op de plek zitten van onze deuropening van de slaapkamer naar de walk-in closet. Vol vertrouwen gaf ik mijn vriendin daarom ook de sloophamer met de leuke boodschap: ram er maar een gat in!

De verbazing was dan ook groot dat de muur na een mep of drie geen krimp gaf. Toch vreemd, want met deze zelfde sloophamer had ik een paar dagen eerder in vijf minuten een gipswand gesloopt in de keuken. Ik besloot het ook eens te proberen en het resultaat was precies hetzelfde. Het enige wat er was gebeurd was dat aan de andere kant van de muur een grote verticale scheur was ontstaan.

We keken elkaar vragend aan waarna de koevoet te hand werd genomen om de gipsplaten van de muur af: wat voor een muur zat hier achter? Initieel dachten we aan houtskeletbouw. Hierbij is een binnenmuur opgebouwd uit een houten skelet, opgevuld met glaswol ter isolatie en afgedekt met een één centimeter dikke gipsplaat. Niet veel soeps, dus. De koevoet onthulde een gipsplaat, glaswol en... Een gipsmuur van Ytong.

Voor de mensen zonder doe-het-zelf kennis: niet steunende binnenmuren zijn in Nederland meestal gebouwd uit gipsblokken, cellenbetonblokken of het eerder vermelde houtskeletbouw. Ze zijn doorgaans niet opgebouwd uit een combinatie van de twee. De reden hiervoor is dat iedere constructie op zichzelf sterk en isolerend genoeg is dat het niet nodig wordt geacht ze te combineren. Het kan natuurlijk wel, maar het is ongewoon. En zoals met wel meer dingen in mijn huis, was deze binnenmuur wat ongewoon. De ongewone combinatie zorgde er wel voor dat de muur de sloophamer grotendeels had overleefd: met name de glaswol heeft de klappen van de hamer geabsorbeerd, waardoor de gipswand het overleefde.

 

Toch was dit alles een onprettige verassing: als ik had geweten dat het een standaard gipswand was dan had ik een deuropening gezaagd en de sloophamer er nooit op los gelaten. Na dit gat alsnog te hebben gezaagd, mijn vriendin de gipsplaten en glaswol had verwijderd en de deuropening was weggeslagen, werd duidelijk dat de grote verticale barst in de wand niet in de stuklaag zat maar in de wand zelf. De keuzen hierbij waren nu slopen of repareren. Onbehandeld laten was geen optie, want er zat beweging in de muur links van de barst. Hoewel gips licht is, wil je toch niet een halve muur ervan op je hoofd krijgen terwijl je je kleding voor de dag uitzoekt.

Met wat input van een buurman, een gepensioneerde bouwvakker, heb ik de scheur uitgediept met een geleende slijptol en haaks op de barst inkepingen geslepen. In deze inkepingen heb ik ijzeren verbindingsstukken geplaatst, waarna alle scheuren zijn dichtgesmeerd met Ytong blokkenlijm. Na 48 uur drogen was de muur weer zo goed als nieuw.

 

Met het open slaan van de muur voor de nieuwe deuropening  werd een elektrapunt vanuit het plafond zichtbaar. Vanuit dit elektrapunt wordt de walk-in closet en een deel van de slaapkamer voorzien van stroom. Het is dus belangrijk dat dit punt intact blijft. Aangezien de walk-in closet twee meter hoge louvredeuren krijgt en hierboven de muur wordt dichtgemaakt, was besloten om de elektra netjes te herleiden zodat deze boven de deuren zou komen de hangen en dit in boven het deurkozijn weg te werken in een hol tussenwandje.

   

Met dezelfde slijptol – ik heb geen beschikking over een sleuvenfrees— heb ik de lijnen voor de nieuwe elektraleiding gefreesd, waarna deze zijn uitgehold met een hamer en beitel. Hierin is een nieuwe elektrabuis geplaatst met daarin verse installatiedraad. Het plafondpunt is hierop vervolgens aangesloten.

 

Het laatste wat ik tot nu toe aan de walk-in closet heb gedaan was het dichtmaken van het originele deurgat: een walk-in closet benader je vanuit je slaapkamer, niet vanuit je slaapkamer en je hal. Na het kozijn te hebben verwijderd is hier een muurtje uitgetrokken vanuit cellenbetonblokken. Het was de eerste keer dat ik een muurtje heb gebouwd, dus spannend was het zeker. Gelukkig is het helemaal niet zo ingewikkeld als je je van tevoren inleest. Mijn grootste probleem? Mijn muurtje staat meer waterpas dan het originele binnenmuurtje links ervan, waardoor er nu een kleine afwijking is tussen de twee aansluitende muurtjes. Het verschil is ongeveer een halve centimeter, dus als het goed is zou een stukadoor dit wel glad moeten kunnen trekken.

   

Logischerwijs is de walk-in closet nog niet klaar. Echter duren een flink aantal van de klussen veel langer dan origineel gepland. Deels omdat er gewoon meer tijd in gaat zitten dan gedacht, maar ook doordat er constant klussen tussendoor komen of ik druk bezig ben met het managen van mensen. (Jawel, ik zei managen.) Maar dat is dan meer iets voor een latere post!

Link 3 November 2014 0:26

Steven’s verbouwing: De schoorsteen, de vloer, zijn verwarming en de kat

Al bij de eerste bezichtiging, flink wat maanden terug, zag ik het: de vloer was verhoogd en flink ook. Navraag bij de verkoopmakelaar leerde me dat er een plavuizen vloer onder het laminaat lag. Ik heb een grondige hekel aan plavuizen. Deze is niet gebaseerd op logica of eerdere ervaring, maar een puur onderbuik gevoel en ’t feit dat ik ze lelijk vindt. ’t Is al erg genoeg dat ik die dingen moet tolereren in de WC of badkamer (maar, toegegeven, het is wel zo hygiënisch), laat staan in mijn woonkamer. Er overheen leggen vind ik prutswerk: door de verhoging verlies je hoogte, moet je deuren inkorten, kom je misschien boven dorpels uit met je nieuwe (laminaat)vloer en ga zo maar verder. (Al deze dingen waren al van toepassing in m’n nieuwe woning.) De opdracht voor mijzelf was dus simpel: ram die vloer eruit!

Een aantal maanden en de sleutels verder en de bouwvakkers waren binnen om de schoorsteen te verwijderen. Bijna iedereen die ik sprak vond ’t een zonde: een schoorsteen is zo’n mooi ding, het is ‘zooooo romanties!’ en heerlijk om bij te zitten met een goed boek. Hoeveel mensen gaan er tegenwoordig zitten voor een goed boek? Precies.

Ook de schoorsteen ging eruit. Dit ging ik niet zelf doen: plavuizen verwijderen wou ik zelf nog wel proberen, maar een zwaar onding vol met roet en, gezien het bouwjaar, wellicht asbest, dat laten we aan de professionals over! Hiervoor had ik HRG Bouw ingeschakeld en op de eerste klusmaandag kwamen ze langs. Wisten zij veel dat ze een weekje zouden blijven plakken...

Reden hiervoor was de laatste inspectie van het huis voor het tekenen en de sleuteloverdracht. De rondleidend verkoopmakelaar gaf aan, toen hij hoorde van mijn plan de plavuizen te verwijderen, dat de tegels best nog wel eens in het cement zouden kunnen liggen. Dit vreesde ik, want een collega (dankje, Rob!) had me erop gewezen dat bij ’t verwijderen van plavuizen uit cement de onderliggende dekvloer (en vloerverwarmingspijpen) nog heel goed wel eens mee zouden kunnen komen. Verdere roet werd in ’t eten gegooid bij mijn voornemen de vloer te egaliseren met egaline. Een bezoekje aan de bouwmarkt leerde me dat één zak van egaline €30 kost voor het egaliseren van 3 m² met 4 millimeter. Een snelle rekensom in mijn hoofd later en mijn financiële budget was omver gegooid. Toen ’s maandags de heren van HRG er dus waren, heb ik ze meteen de vraag gesteld: ligt deze vloer in cement?

“Verrek, je hebt een dekvloer op je dekvloer!”

“Sorry? Je hebt er meestal toch maar één?”

“Meestal wel, ja, maar jij hebt er twee en op de tweede hebben ze in ’t cement meteen de tegels gelegd. Als je die tegels eruit haalt dan gaan grote stukken vloer meekomen. Dat ga je niet redden met egaline.”

“Dat is dan mooi kut. Leg ik hier een vloer overheen dan komt hij boven mijn tuindeur uit.”

“En je voordeur gaat niet goed meer open.”

“Nouja, die klemt toch al.”

“Dan aan twee kanten.”

“...”

“Oh wacht, je had vloerverwarming, toch?”

“Ja?”

“Ga je die gebruiken?”

“Nee, als ’t aan mij ligt gaat die eruit. Heb er niks mee en hij is oud en werkt niet goed.”

“Dan zie ik ’t al: ze hebben de leidingen niet in je originele dekvloer gefreesd maar er gewoon bovenop gelegd en daarover de tweede dekvloer gestort.”

De grote hoeveelheid aan stupiditeit zorgde ervoor dat mijn hersenen even dienst weigerde. Na een koude herstart stelde ik maar snel de vraag hoeveel het zou kosten de vloer er helemaal uit te halen en een nieuwe te storen in cement. Het genoemde bedrag was een flinke tegenvaller, maar wel te behappen, dus dezelfde dag nog werd een begin gemaakt niet alleen met de schoorsteen, maar ook de plavuizen en de tweede dekvloer. Gelukkig geen verassingen m—

     

Ik was in de veronderstelling dat mijn schouw en bijbehorende muurvullende ombouw uit bakstenen was gebouwd. De uitvoerende bouwvakker was ook die mening toebedeeld. De snelheid waarmee de schoorsteen en schouw van de muur werden afgeslagen was ook zeer bemoedigend. Totdat de basis van de ombouw werd bereikt.

“Krijg nou wat!”

“Wat?”

“Dit is gewapend beton!”

“Zei je gewapend? Met draadstaal erin?”

Ja dus.

“Moet hier soms een olifant op kunnen zitten?”

Het was een uitstekende vraag. Ik heb ‘m nog niet kunnen beantwoorden.

 

We zijn nu een week later en er is veel meer en zwaarder materieel over de vloer geweest. Hakbijlen die mijn Bosch boorhamertje doen verbleken, slijptollen, 10 kubieke meter aan bouwpuin en cementmolens. Dit laatste stuk gereedschap werd vandaag toegepast. Alle vloeren waren eruit, de gewapende schoorsteen verwijderd en mijn nieuwe 1,5 centimeter dikke cement dekvloer (bedoeld als egalisatielaag, omdat 1,5 centimeter egaline over 40 vierkante meter een fortuin kost) ligt erin. Dit betekende vanmiddag een geforceerd rustmiddagje omdat de vloer opdroogt.

     

En de kat? Deze was van de vorige bewoner en kwam terug naar zijn oude huisje gelopen. Mijn vriendin schrok zaterdagochtend dan ook toen er, in ’t midden van de woonkamer van ons nieuwe huis, dat op slot was, een kat haar zat aan te staren. Sindsdien is het kattenluikje op slot en de hele aardige kat opgehaald door haar baasje. Het was wel gezellig!

 

Link 27 October 2014 22:30